Valencia, Spanje

Hoewel twee weken terug de zon ook volop scheen in Nederland, zocht ik samen met mijn medebestuurders van Lux ad Mosam de warmte toch wat zuidelijker, namelijk onder de Spaanse zon. We brachten onze Sine Regno, onze ‘verplichte’ bestuursvakantie, door in Valencia, de stad van de sinaasappelen en paella, van smalle straatjes en immense kathedralen, van oud en modern.

Onze week bestond vooral uit eindeloos ronddwalen door de straten en parken van de stad, een dag volop genieten op het strand en vele uren op terrassen.

Op de eerste dag zijn we het centrum in gegaan en moesten we allereerst op schoenenjacht voor een iemand, want haar schoenen waren die nacht uit het portiek gejat. Toen die jacht geslaagd was, hebben we een tijdje door de stad gelopen, zijn we hier en daar een gebouw ingegaan en uiteindelijk neergeploft op een terras in de zon naast de grote kathedraal van Valencia.

Na een tijdje op het terras te hebben gezeten, heb ik om de kathedraal heen gewandeld en later ook nog de binnenkant van het immense gebouw bezocht. Het is een gebouw met zo veel geschiedenis. Het begon als een tempel waarin verschillende goden werden vereerd, toen werd het een kapel, in de achtste eeuw was het een grote moskee en in de dertiende eeuw hebben ze er weer een kathedraal van gemaakt. Hierdoor zijn er veel verschillende bouwstijlen terug te zien.

De buitenkant van de kathedraal is indrukwekkend, maar de binnenkant misschien nog wel meer. Wat een pracht en praal, ik heb mijn ogen uitgekeken. Een aantal grote kunstschatten zijn hier terug te vinden en waar de kerk misschien wel het meest bekend om is, is dat ze beweren de Holy Grail te hebben, de drinkbeker waaruit Jezus tijdens het laatste avondmaal uit gedronken heeft.

Woensdag bestond uit zon, zee en strand. Het was zo’n 23 graden dus een prima temperatuur om in zwemkleding op het strand te liggen en een beetje bij te bruinen. En we hebben zelfs nog gezwommen in de zee, al was dat nog wel heel koud. Wederom is dag afgesloten met een drankje op het terras. Dit keer zaten we bij een restaurantje met uitzicht op de haven en een ondergaande zon.

Waar eerder de rivier de Turia stroomde, is er nu een grote groenstrook midden in Valencia, eigenlijk een heel groot stadspark. Dit is ook de plek waar ‘la Ciudad de las Artes y las Ciencias’ is gebouwd, ‘De stad van kunst en wetenschap’. De gebouwen die hier te vinden zijn, zijn echt het tegenovergestelde van de gebouwen die in het oude centrum te vinden zijn. Het zijn echter ook de gebouwen waar Valencia bekend om staat. Je kunt eindeloos dwalen door dit grote park en er is genoeg te doen. Dat is dan ook wat we een dag hebben gedaan (die uiteraard is afgesloten op een terras).

De laatste dag zijn we weer richting het oude centrum gegaan, want er was nog iets wat we heel graag wilden bezoeken: de markthal van Valencia. Nou, dit gebouw was zeker een bezoekje waard. De hal op zichzelf was prachtig en de markt zelf was ook een hele belevenis: er waren voornamelijk veel ‘kramen’ met voedselproducten. Van fruit en groente tot olijven en ham, maar ook van Spaanse wijnen en souvenirs tot koffiebonen en chocola.

Naast de markthal is er een oude zijdehal, de ‘la Lonja de la Seda, een hal waarin vroeger de zijdehandel plaatsvond, maar die ook zeker vanwege de bouwstijl een bezoekje waard is.

Het oude centrum is rijk aan smalle straatjes met gekleurde huisjes en balkonnetjes vol met planten en wat is er leuker dan hier eindeloos door heen te dwalen?

Om de dag compleet te maken, hebben we nog een toren beklommen waar vanaf je een heel mooi uitzicht over de stad hebt dat zeker de moeite waard is om te bekijken.

Uiteraard is onze week in Spaanse stijl afgesloten, met Spaanse wijn en tapas op een typisch Spaans terrasje. Het was echt een week van tot rust komen en het ontdekken van de kleine straatjes, de immense kathedraal, de pleinen, de terrasjes, de zee, het strand en de Spaanse keuken. En wat was het fijn om dit in het mooie Valencia te doen.